ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ (ΜΕΡΟΣ Β)

Στο προηγούμενο άρθρο αποτυπώσαμε και αναλύσαμε τα δύο προοίμια του κώδικα δεοντολογίας, τα οποία συνέταξαν ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Γεώργιος Βουλγαράκης και ο τότε αρχηγός της αστυνομίας Γεώργιος Αγγελάκος. Είδαμε να αναφέρονται σε μεγάλο βαθμό η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μάλιστα ως την σημαντικότερη παράμετρο για την διασφάλιση ενός σταθερού κλίματος και κοινωνικής ειρήνης, αναφέρει επίσης για την εφαρμογή της ποιοτικότερης πολιτικής ασφάλειας με μέτρο την ανθρώπινη αξία, δηλαδή ότι το μέτρο τους είναι η αξία του ανθρώπου αλλά αυτή την αξία από το 2004 που γράφτηκε μέχρι σήμερα το 2022, δεν αναγνωρίζω πού αποτυπώνεται στην καθημερινότητα μας, εκτός και αν η αξία που προσδίδουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις μαζί με όλα τα κόμματα στους πολίτες, είναι τόσο χαμηλού επιπέδου όσο αυτού που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.Είδαμε επίσης να αναφέρονται στον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες, είναι πραγματικά ειρωνικά όλα αυτά που αποτυπώνονται διότι οι ίδιοι τα ψηφίζουν, οι ίδιοι τα προωθούν, οι ίδιοι ωθούν τους αστυνομικούς μέσα από το παρόν λειτουργικό πλαίσιο της χώρας να ΜΗΝ τα εκτελούν και το αποτέλεσμα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όλα όσα αναφέρονται. Στο παρόν άρθρο θα αναλύσουμε τις γενικές υποχρεώσεις και την συμπεριφορά του αστυνομικού, αλλά και πως ο ίδιος ο κώδικας αυτοαναιρείται σε μία σειρά.οι ίδιοι ωθούν τους αστυνομικούς μέσα από το παρόν λειτουργικό πλαίσιο της χώρας να ΜΗΝ τα εκτελούν και το αποτέλεσμα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όλα όσα αναφέρονται. Στο παρόν άρθρο θα αναλύσουμε τις γενικές υποχρεώσεις και την συμπεριφορά του αστυνομικού, αλλά και πως ο ίδιος ο κώδικας αυτοαναιρείται σε μία σειρά.οι ίδιοι ωθούν τους αστυνομικούς μέσα από το παρόν λειτουργικό πλαίσιο της χώρας να ΜΗΝ τα εκτελούν και το αποτέλεσμα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όλα όσα αναφέρονται. Στο παρόν άρθρο θα αναλύσουμε τις γενικές υποχρεώσεις και την συμπεριφορά του αστυνομικού, αλλά και πως ο ίδιος ο κώδικας αυτοαναιρείται σε μία σειρά.

Στο άρθρο 1 το οποίο αφορά τις γενικές υποχρεώσεις αναφέρει τα εξής:

Ο αστυνομικός :

α. <<Υπηρετεί τον Ελληνικό Λαό και εκτελεί τα καθήκοντά του, όπως ορίζουν το Σύνταγμα και οι νόμοι.>>

Το σύνολο της Ελληνικής επικράτειας απαρτίζεται από Έλληνες πολίτες, όπου όλοι μαζί συστήνουν το Έθνος των Ελλήνων. Έχει τεράστια διαφορά ο λαός από το Έθνος, καθώς ο λαός αναφέρεται στο σύνολο των ανθρώπων οι οποίοι κατοικούν σε μια χώρα η οποία δεν προέρχονται αποκλειστικά από αυτήν (άρα δεν είναι οι ιδιοκτήτες της αλλά φιλοξενούμενοι-υπήκοοι), ενώ τοΈθνος αναφέρεται στους γηγενείς αυτόχθονες ανθρώπους οι οποίοι ζουν στην γη των προγόνων τους και βάση κληρονομικού δικαίου είναι οι ιδιοκτήτες της άρα είναι αυτοί οι κυρίαρχοι του τόπου τους. Το Έθνος είναι η ανώτερη μορφή κοινωνικού σχηματισμού και διακρίνεται από κοινά γνωρίσματα όπως η φυλή, η γλώσσα , η κοινή ιστορία και πολιτισμός, η ομόθυμη θέληση να συνεχίσει η πολιτιστική πορεία και η γεωγραφική καταγωγή, που αυτό σημαίνει ότι κάθε άλλη διαδικασία που περιέχει μέσα της ένα σύνολο ανθρώπων όπως θρησκεία, ομάδα, κόμμα, οργανισμός κτλπ είναι κατώτερη αυτού. Ιστορικά όμως, βασικότερο στοιχείο για την ύπαρξη ενός έθνους είναι η ανάπτυξη της εθνικής του συνείδησης και επίγνωσης, γιαυτό και δεν αποτυπώνεται αυτός ο όρος στον παρών κώδικα όπως και σε άλλες διαδικασίες, διότι θέλουν ο Έλληνας να ξεχάσει την ταυτότητα του και την δύναμη η οποία απορρέει από αυτόν ώστε να θεωρεί ότι είναι φιλοξενούμενος μέσα στην ίδια του την πατρίδα. Παρόλα αυτά μιλάμε για Εθνικές οδούς και όχι λαϊκές, κάθε 4 χρόνια μας καλούνε σε Εθνικές εκλογές και όχι λαϊκές, μιλάνε για τα Εθνικά σύνορα και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό. Συνεχίζει:

β. <<Υποχρεούται να σέβεται την αξία του ανθρώπου και να μεριμνά για την προστασία των δικαιωμάτων τουως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου.>>

Βλέπουμε εδώ ότι είναι υποχρέωση του αστυνομικού να σέβεται την αξία του ανθρώπου και είναι αυτός ο οποίος προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι εντός του δικαίου κάθε ανθρώπου να έχει εργασία, υγεία, ασφάλεια, ασφάλιση κι όμως σε όλα αυτά και σε άλλα πολλά κάθε κυβέρνηση βάζει το λιθαράκι της ώστε να πέσουν όλο και πιο χαμηλά και μαζί με αυτά να πέσει και ο ίδιος ο άνθρωπος και η αξία του. Κανένας αστυνομικός λοιπόν δεν έχει μπει μπροστά ώστε να κόψει και να σταματήσει όλο αυτό το άδικο που παράγεται σε όλους τους τομείς της πατρίδας μας.

γ. <<Ενεργεί πάντοτε με σκοπό την εξασφάλιση της δημόσιας τάξηςκαι ασφάλειας, την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και τη διαφύλαξη των νομίμων συμφερόντων των πολιτών>>.

Άραγε που βρίσκεται η δημόσια τάξη, η ασφάλεια και η διαφύλαξη των νόμιμων συμφερόντων των πολιτών; Θεωρώ πως δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνω τα ίδια, καθώς ο κάθε ένας είναι ικανός να κρίνει κατά πόσο έχουν εκτελεστεί όλα αυτά και σε τι βαθμό έχουν παραβιαστεί, διότι τα αποτελέσματα και τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Άλλωστε το άδικο το οποίο έχουμε ζήσει είναι τόσο πολύ που ούτε σε 10 άρθρα δεν μπορεί να αποτυπωθεί.

δ. <<Ενεργεί κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων του, με βάση τις αρχές της νομιμότητας, της αναλογικότητας, της επιείκειας, της χρηστής διοίκησης, της ίσης μεταχείρισης και του σεβασμού της διαφορετικότητας των ατόμων>>.

Κρατήστε την λέξη νομιμότητα διότι θα μας χρειαστεί στην συνέχεια όπου θα αποδείξουμε πως αυτό το οποίο ονομάζουν ως νόμιμο αναφέρεται απλά στους νόμους που υπάρχουν και όχι στο ηθικά και οντολογικά νόμιμο με βάση τον ίδιο τον άνθρωπο και την φυσιολογία του. Το ότι μία διαδικασία είναι νόμιμη για ένα κράτος επειδή έτσι λέει ο νόμος δεν σημαίνει ότι είναι ηθική, και ότι δεν είναι ηθικό έρχεται απέναντι στην λογική και το δίκαιο κάθε ανθρώπου. Έτσι το μεγαλύτερο όπλο των διεφθαρμένων κυβερνήσεων έγινε ο νόμος και ο νόμος μας δυναστεύει αντί να μας εξυπηρετεί. Ας μην ξεχνάμε ότι με νόμο παρέδωσαν το όνομα της Μακεδονίας με ότι αυτό συνεπάγεται, με νόμο παρέδωσαν Εθνική Κυριαρχία και επειδή ο νόμος λέει αυτό, το δεχτήκαμε ως θέσφατο.

Ας συνεχίσουμε στο άρθρο 2 και στην συμπεριφορά του αστυνομικού κατά την αστυνομική δράση.

Ο αστυνομικός:

α. <<Υπόκειται στις αρχές της διαρκούς ετοιμότητας και της διαρκούς διατεταγμένης υπηρεσίας>>.

β. <<Εφαρμόζει το νόμο με κοινωνική ευαισθησία και ουδέποτε υπερβαίνει τα επιτρεπόμενα όρια της διακριτικής ευχέρειας που του παρέχεται. Όταν επεμβαίνει υποχρεούται να δηλώνει την ιδιότητα, την ταυτότητα και την Υπηρεσία του>>.

Άρα ο αστυνομικός όταν εφαρμόζει τον νόμο, προσεγγίζει τον πολίτη με κοινωνική ευαισθησία που σημαίνει ότι λαμβάνει υπόψιν του τα δεδομένα και προσέχει να μην αντιμετωπίσει τον πολίτη με σκληρότητα και φυσικά όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ουδέποτε υπερβαίνει τα επιτρεπόμενα όρια της διακριτικής ευχέρειας που του παρέχεται. Άραγε ποια είναι αυτά τα όρια, ποιος ελέγχει και ποιος διασφαλίζει ότι αυτά δεν ξεπεράστηκαν, αυτό είναι κάτι που δεν αποτυπώνεται στην καθημερινότητα μας και στα γεγονότα τα οποία έχουμε ζήσει.

γ. <<Εκτελεί τα καθήκοντά του με αμεροληψία, αντικειμενικότητα, διαφάνεια, σύνεση, αυτοκυριαρχία, σταθερότητα, αποφασιστικότητα και αξιοπρέπεια, προστατεύοντας, χωρίς διάκριση, όλους τους πολίτες από παράνομες σε βάρος τους πράξεις>>.

Όπως θα δούμε σε επόμενες εκπομπές η ελληνική αστυνομία με νόμο έχει μετατραπεί σε μια ιδιωτική εταιρία με Α.Φ.Μ και μάλιστα παρέχει υπηρεσίες σε τρίτους ως security με τιμοκατάλογο(!!!). Όλα αυτά φυσικά θα αποτυπωθούν σε επόμενες εκπομπές και άρθρα με όλες τις αποδείξεις διότι έχει αξία να δούμε σε πόσο σαθρό λειτουργικό πλαίσιο εντάσσουν τους αστυνομικούς αλλά και τους πολίτες.

δ. <<Σέβεται το δικαίωμα στη ζωή και την προσωπική ασφάλεια κάθε ατόμου. Δεν επιφέρει, δεν προκαλεί και δεν ανέχεται πράξεις βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας και αναφέρει αρμοδίως κάθε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων>>.

Άρα ο αστυνομικός σέβεται πάνω από όλα την ίδια την ζωή κάθε πολίτη όπως επίσης αναφέρει ότι για να μπορέσει να ζήσει ο πολίτης θα πρέπει ο αστυνομικός να σέβεται την προσωπική ασφάλεια του καθενός. Έτσι δεν προκαλεί ούτε ανέχεται πράξεις βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας. Που είναι άραγε το δικαίωμα στην ζωή και την προσωπική ασφάλεια όταν υπάρχουν νοικοκυριά που τους έχουν κόψει το ηλεκτρικό ρεύμα, επειδή λόγω ανεργίας η χαμηλής μισθοδοσίας δεν είχαν να πληρώσουν; Μήπως αυτό δεν είναι μια πράξη τιμωρίας ή βασανιστηρίου; Ειδικά την ενέργεια και το νερό που είναι είδη πρώτης ανάγκης και χωρίς αυτά δεν μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπώς στον σύγχρονο κόσμο, η πολιτεία θα έπρεπε να τα παρέχει σε όλους δωρεάν. Που είναι ο κρατικός μηχανισμός να δώσει μισθό και εργασία στους πολίτες ώστε να καλύπτουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους; Τελικά αυτοί που διαχειρίζονται τον δημόσιο βίο δεν ευθύνονται για την οικονομική και ηθική εξαθλίωση κάθε πολίτη; Τελικά αυτοί δεν είναι που οδήγησαν τον Έλληνα πολίτη στα υπέρογκα χρέη; Όλοι οι πολίτες βιώνουν έναν αδιάκοπο βασανισμό ψυχής και σώματος,διότι για να επιβιώσουν κοινωνικά μία μέρα ακόμη, πρέπει να βγάλουν χρήματα για τα προς το ζην καλύπτοντας ταυτόχρονα τα υπέρογκα χρέη που τους βαραίνουν, αλλά κανένας αστυνομικός, εισαγγελέας, βουλευτής και όποιος άλλος θεσμός του κράτους δεν είδε τίποτα! Ενώ την ίδια στιγμή το κράτος μας προϋπολογίζειέσοδα 2 φορές πάνω από το ύψος του δημοσίου χρέους και τελικά εισπράττει χ3 το ύψος του δημοσίου χρέους! (βλέπε κρατικούς προϋπολογισμούς 2016-2022)

Άρα η ασφάλεια δεν έχει να κάνει μόνο με την σωματική ακεραιότητα του ανθρώπου, διότι σε μία πολιτεία θα πρέπει να ασφαλίσεις τα πάντα: οικονομία, υγεία, εργασία, παιδεία κ.τ.λ.π διότι αν όλα αυτά υποστούν αρνητική μεταβολή τότε ο πολίτης θα βιώσει το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα.

ε. <<Για την τήρηση και εφαρμογή του νόμου χρησιμοποιεί κατ΄ αρχήν μη βίαια μέσα. Η προσφυγή στη βία επιτρέπεται μόνον όταν είναι απολύτως αναγκαία και στο μέτρο που προβλέπεται και απαιτείται για την εφαρμογή του νόμου. Τηρεί πάντοτε με απόλυτο σεβασμό τις αρχές της αναγκαιότητας, της προσφορότητας (καταλληλότητας) και της αναλογικότητας. Χρησιμοποιεί τα κατά το δυνατόν, ηπιότερα μέσα, αποφεύγοντας κάθε περιττή ενόχληση, σκληρότητα ή αδικαιολόγητη φθορά ιδιοκτησίας. Δεν προβαίνει σε καταχρηστική χρήση των χημικών και των άλλων διαθέσιμων μέσων και ιδιαίτερα εκείνων που ενδέχεται να προκαλέσουν βλάβη στην υγεία των πολιτών. Χρησιμοποιεί τα πυροβόλα όπλα μόνο στις περιπτώσεις που προβλέπονται από το νόμο και αναφέρει αμέσως το συμβάν>>.

Σε αυτό το σημείο επικρατεί μία πραγματική τραγωδία, διότι ξεκινάει λέγοντας πως για την τήρηση και εφαρμογή του νόμου ο αστυνομικός χρησιμοποιεί ΜΗ βίαια μέσα, τελικά μπορεί να προσφύγει στην βία όταν αυτό κρίνεται απολύτως αναγκαίο χωρίς να το διευκρινίζει παραπάνω και αξίζει να δώσουμε έμφαση σε αυτές τις δύο λέξεις. Με τον όρο απολύτως αναγκαία τα ενδεχόμενα είναι 3: στο πρώτο ενδεχόμενο κινδυνεύει η ζωή του ίδιου του αστυνομικού από κάποιον άρα για να επιβιώσει θα πρέπει να προβεί σε βίαιες πράξεις. Στο δεύτερο, κινδυνεύει η ζωή κάποιου συναδέλφου ή πολίτη, άρα πάλι πρέπει να πράξει το ίδιο. Στο τρίτο, ο αστυνομικός λαμβάνει εντολή να διαλύσει δια της βίας μια ειρηνική διαδήλωση, ένα συλλαλητήριο, μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας, γιατί αυτό ορίζουν ως απολύτως αναγκαίο για την <<δημοκρατία>> αυτοί που βρίσκονται πίσω από αυτήν την εντολή. Παρόλα αυτά όταν ο αστυνομικός προβαίνει σε βία, αποφεύγει κάθε περιττή ενόχληση σκληρότητα και αδικαιολόγητη φθορά ιδιοκτησίας, όπως επίσης δεν χρησιμοποιεί καταχρηστικά χημικά και γενικότερα μέσα που προκαλούν βλάβες στην υγεία των πολιτών. Ποιο είναι το μέτρο που επιτρέπεται να έρθει σε επαφή με τον πολίτη ένα χημικό, βάση επιστημονικής έρευνας;

Επίσης δεν αναφέρει μέσα πότε ένας αστυνομικός κάνει κατάχρηση χημικών ή άλλων μέσων που βλάπτουν την υγεία, άρα δεν <<μετράει>> κάποιος πόσο χημικό έρχεται σε επαφή με τους πολίτες και δεν αναφέρει ποιος μηχανισμός επιτηρεί ώστε αυτό να μην συμβεί, άρα όλα πορεύονται κατά το δοκούν. Τελικά τα χημικά δεν βλάπτουν την υγεία των πολιτών; Αφήνω μια φωτογραφία ενός ληγμένου χημικού από το 2017, που το έριξαν στην πλατεία συντάγματος στην Αθήνα το 2019, το οποίο μάλιστα αναγράφει ότι είναι επικίνδυνο αν χρησιμοποιηθεί μετά την λήξη του και τα συμπεράσματα είναι δικά σας.

στ. <<Ενεργεί για τη διατήρηση και την αποκατάσταση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, με σκοπό τη διασφάλιση του σεβασμού των δικαιωμάτων όλων των πολιτών και την απρόσκοπτη κοινωνική διαβίωση, την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος και την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος, αποφεύγοντας συμπεριφορές που μπορεί να προκαλέσουν σύγκρουση και επιβάλλει μόνον τους κατά περίπτωση αναγκαίους και προβλεπόμενους από το νόμο περιορισμούς δικαιωμάτων>>.

Σε αυτό το σημείο και με μια πρόταση, έχει αναιρεθεί ότι έχουν αποτυπώσει σε ολόκληρο τον κώδικα δεοντολογίας. Δηλαδή από την μία, ο αστυνομικός πρέπει να προστατεύσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι ο θεματοφύλακας αυτών και των πολυτιμότερων αγαθών του, πρέπει να σέβεται την αξία του ανθρώπου και να πράττει όλα αυτά τα μεγαλόσχημα λόγια τα οποία αποτυπώνονται μέσα και στο τέλος όταν έρχεται ο προβλεπόμενος νόμος ο οποίος περιορίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο αστυνομικός εφαρμόζει αυτούς τους περιορισμούς προς τους πολίτες. Ξεκάθαρα όλα αυτά τα χρόνια το μόνο που συμβαίνει είναι να περιορίζονται τα δικαιώματα των πολιτώνσε βαθμό εξευτελιστικό και βάναυσο χωρίς ο πολίτης να γνωρίζει σε τι ακριβώς έχει φταίξει. Ενώ ο πολίτης χρηματοδοτεί την πολιτεία, δίνει μισθό σε κάθε αστυνομικό και δημόσιο λειτουργό, τελικά ο ίδιος βιώνει συνεχώς μια μέθοδο κόψε-ράψε σε ότι αφορά τα δικαιώματα του.

ζ. <<Βεβαιώνει χωρίς διακρίσεις τις παραβάσεις του νόμου, ενεργώντας με ευθυκρισία, ψυχραιμία και ευγένεια. Εξηγεί στον παραβάτη την παράβαση που διέπραξε, καθώς και τα δικαιώματά του, κατά τρόπο σαφή, ώστε να μην καταλείπονται αμφιβολίες, αποφεύγοντας τις αντιδικίες και τις υπερβολές>>.

η. <<Προστατεύει την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου και επεμβαίνει, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες, όταν αυτό είναι αναγκαίο για την επίτευξη νόμιμου και συγκεκριμένου σκοπού. Τηρεί απόλυτη εχεμύθεια για τα απόρρητα γεγονότα ή πληροφορίες, καθώς και για τα γεγονότα ή τις πληροφορίες των οποίων έλαβε γνώση κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του ή λόγω της ιδιότητάς του, είτε αυτές αφορούν σε υπηρεσιακά ζητήματα, είτε στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή και γενικά στις ατομικές υποθέσεις των πολιτών, εκτός αν από το νόμο επιτρέπεται η άρση του απορρήτου>>.

Τελειώνοντας το παρόν άρθρο αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι έχουν αποτυπωθεί διαδικασίες οι οποίες παρουσιάζουν μια ουτοπία που εμείς δεν την ζούμε όλα αυτά τα χρόνια, αποτυπώνουν παράλογες διαδικασίες διότι δεν έχει καμία λογική μία πρόταση να αναιρεί την προηγούμενη στο ίδιο γραπτό, αλλά έχει σημασία να σταθούμε στο ότι αναφέρονται συνεχώς τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο σεβασμός προς αυτά και η διατήρησή τους, παγιώνοντας στην νόηση όλων ότι υπάρχει κάποιος ανώτερος ο οποίος έδωσε δικαιώματα στους ανθρώπους και αν θέλει τα περιορίζει ανάλογα με τις ορέξεις του. Ο κάθε άνθρωπος έχει μόνο Δίκαιο από την πρώτη μέρα της γέννησής του και στο δίκαιο περιέχονται τα πάντα, από γη, ακίνητη περιουσία, χρηματικός πλούτος, πολιτιστική και πολιτισμική κληρονομία, μέχρι και γνώσεις επί παντός επιστητού, διότι το δίκαιο είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της δημιουργίας, δεν υφίσταται να ζήσει κάποιος σε ένα περιβάλλον άδικο, άρα αυτός που έχει το δίκαιο, αυτός δίνει το δικαίωμα σε κάποιον άλλο να πράξει κάτι ή να πάρει κάτι και μέχρι εκεί. Άραγε ποιος είναι αυτός, ο οποίος έχει το δίκαιο στα χέρια του και το μοιράζει όπως θέλει στους ανθρώπους του πλανήτη, αλλά και της χώρα μας; Ποιος τον επέλεξε για αυτό και με τι κριτήρια;

Συνοψίζοντας, μας έχουν πείσει ότι το περιβάλλον μας είναι αναπόφευκτα άδικο, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να το θεραπεύσουμε, ως εκ τούτου οι ζωές μας θα πρέπει να είναι βουτηγμένες μέσα σε αυτόν τον βούρκο της ανηθικότητας, της παρανομίας, του συνεχούς ψεύδους και του απόλυτου εξευτελισμού της νόησης του ανθρώπου. Η Ελλήνων Συνέλευσις με πρωτεργάτη τον Αρτέμη Σώρρα, έχει συσταθεί ως ένας ανθρωποκεντρικός οργανισμός από ανθρώπους ίσους μεταξύ τους, οι οποίοι θέλουν τα ίδια πράγματα, έχουν ορίσει τον ίδιο σκοπό ο οποίος είναι η ανάδειξη του ενεργού πολίτη-οπλίτη, ο οποίος μετέχει κρίσεως και αρχής άρα ο ίδιος ορίζει και ελέγχει τον δημόσιο βίο, όπου θα οδηγήσει στην εκπλήρωση του στόχου ο οποίος είναι η εγκαθίδρυση μιας υγιούς πολιτείας, όπου τα σώματα ασφαλείας θα υπηρετούν αποκλειστικά τον πολίτη,ώστε όλοι να διαβιώσουν με αξιοπρέπεια και ασφάλεια και να οδηγήσουν ανελικτικά τις δυνατότητες τους στο μέγιστο βαθμό, σε ένα ασφαλές και δίκαιο περιβάλλον. Στο επόμενο άρθρο θα κλείσουμε το θέμα του κώδικα δεοντολογίας και εκεί θα αποδειχθεί περίτρανα το παράλογο λειτουργικό πλαίσιο που καλείται να λειτουργήσει ο κάθε αστυνομικός αλλά και πως τον κλειδώνουν δίνοντάς του την ευθύνη για κάθε άδικη πράξη που τον διατάζουν να εκτελέσει.

ΛΙΝΚ ΣΧΕΤΙΚΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ:https://www.youtube.com/watch?v=sHewvvj3MvA

ΛΙΝΚ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΑΡΘΡΟΥ:https://kiriakelisgiorgos.blogspot.com/2022/03/blog-post_72.html

AW%2BTHIMHSOY